کد مطلب:129690 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:127
شهادت عون بن عبدالله بن جعفر
مادرش حضرت زینب [1] دختر امام امیرالمؤمنین (ع)، بود. وی در روز عاشورا برای یاری سرور جوانان بهشت به میدان جنگ آمد و این رجز را می خواند:
اگر مرا نمی شناسید بدانید كه من فرزند جعفر هستم، شهید راستینی كه در بهشت از همه تابان تر است.
او در بهشت با بالی سبز در پرواز است و در روز محشر همین شرافت، او را بس است.
او پس از كشتن سه سوار و هجده پیاده، به دست عبدالله بن قطنه ی طائی كشته شد. [2] .
اگر مرا نمی شناسید بدانید كه من فرزند جعفر هستم، شهید راستینی كه در بهشت از همه تابان تر است.
او در بهشت با بالی سبز در پرواز است و در روز محشر همین شرافت، او را بس است.
او پس از كشتن سه سوار و هجده پیاده، به دست عبدالله بن قطنه ی طائی كشته شد. [2] .
[1] در تسمية من قتل مع الحسين (ع) (ص 150) آمده است: «عون بن عبدالله بن جعفر بن ابي طالب كه مادرش جمانه دختر مسيب بن نجبة بن ربيعة بن رباح فزاري بود - به دست عبدالله بن قطنه ي طائي نبهاني كشته شد. اما به نظر مي رسد كه مادر عون اكبر، چنان كه گذشت، حضرت زينب بوده است. اما عون بن جمانه، عون اصغر است و به حسب ظاهر در كربلا حضور نداشته است. در عمدة الطالب سيد داودي (ص 36) آمده است: «اما عون و محمد اصغر همراه عمويشان، حسين (ع) روز طف كشته شدند.» (نيز ر.ك: مقتل الحسين (ع) خوارزمي، ج 2، ص 31)؛ و در مقاتل الطالبيين (ص 95) آمده است: «عون بن عبدالله بن جعفر بن ابي طالب اكبر، مادرش حضرت زينب بود.»
در نفس المهموم (ص 317) آمده است: «شايسته است بدانيم كه عبدالله بن جعفر دو پسر به نامهاي عون اكبر و عون اصغر داشت. مادر يكي از آن دو حضرت زينب و مادر ديگري جماعه (جمانه) دختر مسيب بن نجبه ي فزاري بود.»
سخنان مورخان درباره ي كسي كه همراه حسين (ع) كشته شد مختلف است و چنين به نظر مي رسد آن كسي كه در طف كشته شد عون اكبر، فرزند حضرت زينب بود و عون اصغر در واقعه ي «حره ي واقم» به دست ياران مسرف بن عقبه ي ملعون كشته شد. ابوالفرج نيز در المقاتل (ص 122) نوشته است: عون بن عبدالله بن ابي طالب يعني عون اصغر و مادرش جمانه، دختر مسيب بن نجبة بن ربيعة بن رياح بن عوف بن هلال بن ربيعة بن شمخ فزاره است كه مادر وي از بني مرة بن عوف فزاري مي باشد... عون در جنگ حره واقم كشته شد.
[2] مناقب آل ابي طالب ج 4، ص 106 و ر.ك: انساب الاشراف ج 3، ص 406؛ الدرر النظيم، ص 555. در اين دو كتاب آمده است كه او را عبدالله بن قطبه ي طائي كشت؛ و تسلية المجالس (ج 2، ص 302) آمده است: پس هجده مرد را كشت.